Haarverlies ten gevolge van trichotillomanie

Trichotillomanie is een drang om hoofdhaar, wenkbrauwen of wimpers uit te trekken, soms wordt het haar dwangmatig geknipt of bewerkt met een pincet. Dit alles leidt tot haarverlies.

In sommige gevallen wordt het uitgetrokken haar zelfs opgegeten. Dan wordt gesproken over trichophagy.

In België zou 1% van de bevolking lijden onder trichotillomanie. Kinderen hebben er eerder last van dan volwassenen, en dan nog vooral meisjes. Mensen met trichotillomanie (TTM) vertonen vaak ook nog symptomen van andere obsessieve-compulsieve stoornissen zoals dwangmatige gedachten, angststoornissen en depressies.

Uiterlijk lijkt het haarverlies sterk op alopecia areata dat ook pleksgewijs is. De oorzaak ligt natuurlijk elders.

Waarom worden de haren uitgetrokken?

Vergelijk het met nagelbijten. Dat doe je als je onrustig of gespannen bent. Dat levert kortstondig een ontspannen gevoel op. Mensen met TTM voelen zich na het uittrekken van de haren tijdelijk ontspannen, maar al snel krijgt men spijt en voelt men woede omdat de drang te sterk was.

Traumatische ervaringen of een evenwicht van chemische stoffen in de hersenen zoals serotonine kunnen aan de basis liggen van deze drang. Zeker is men het niet. Medicatie lijkt niet zo effectief. Gedragstherapie levert wel betere resultaten op.

Vaak gebeurt het uittrekken van de haren onbewust en in een trance.

Gevolgen van trichotillomanie

Pleksgewijs haarverlies kan permanent zijn levert een deuk op voor het zelfvertrouwen. Teruggroeiend haar kan ook wit van kleur zijn en op kroeshaar lijken.

De oplossing is vaak een haarwerk. Maar daarmee is de drang nog niet weg om het haar uit te trekken. Dat kan tot gevolg hebben dat het haarwerk ook beschadigd wordt. Op zoek gaan naar de oorzaak van het haarverlies en werken aan een therapie zijn daarom aangewezen. Een haarwerk dient als hulpmiddel om het zelfvertrouwen te herwinnen.